Stel je voor: Nederland, 2025. De verkiezingen zijn achter de rug en links viert feest. GroenLinks-PvdA, D66, Volt en een vleugje SP schuiven aan de onderhandelingstafel. De vlaggen gaan uit, Jesse Klaver glimt als een zonnepaneel en Frans Timmermans haalt opgelucht adem: eindelijk kan hij zijn Brusselse klimaatdromen uitrollen op Nederlandse bodem.

Maar wat betekent dit voor u en mij?

Allereerst: de woningnood. Terwijl honderdduizenden Nederlanders al jaren wachten op een betaalbare woning, kiest links voor méér asielopvang en voorrang voor statushouders. Het jonge stel dat al vijf jaar op de wachtlijst staat, kan nog wel een paar jaartjes bij schoonmama blijven wonen.

En de boer? Die mag rekenen op nóg strengere stikstofregels. De weilanden maken plaats voor windmolens, de koeien verdwijnen en Nederland koopt de melk straks in Polen. Goed voor het klimaat, zeggen ze, maar niet voor ons bord.

De belastingdruk? Die gaat omhoog. Bedrijven worden gestraft omdat ze “teveel winst maken” en hardwerkende Nederlanders betalen extra voor de groene ambities van Brussel. Links noemt het eerlijk verdelen. In de praktijk betekent het: werken loont minder, uitkeringen loont meer.

En dan onze energie. Terwijl de rest van de wereld inzet op kernenergie, wil links liever blindelings vertrouwen op wind en zon. Dus zet je maar schrap voor nog hogere energierekeningen zodra de zon niet schijnt of de wind niet waait.

Ondertussen groeit de macht van de EU. Brussel bepaalt steeds meer en Nederland knikt braaf ja. De kiezer die dacht dat Den Haag nog iets te zeggen had, komt bedrogen uit.

Het resultaat? Een land dat duurder, voller en verdeeld is dan ooit. Waar klimaat boven wonen gaat, Brussel boven Nederland, en ideologie boven gezond verstand.

Dus, wat als links wint? Dan wint vooral Brussel. En verliest Nederland. titel