Door: Vince van Holstein

Johan Derksen denkt niet dat hij alles weet. Nee, hij wéét dat hij alles weet. Vraag hem iets over voetbal, politiek, muziek, vrouwen, sigaren of migratie — en hij blaast je binnen 30 seconden omver met een mening zo stellig dat zelfs ChatGPT zich afvraagt of hij moet zwijgen.

Er gaan geruchten dat als Johan ooit stil zou zijn, er ergens op de redactie van De Telegraaf een printer explodeert. Hij is niet zomaar een man met een snor; hij is een snor met een man eronder. En dat is een belangrijk verschil.

Waar de gewone sterveling twijfelt, nuanceert of zichzelf soms herzien, heeft Derksen daar simpelweg geen tijd voor. Hij ís namelijk zijn eigen Wikipedia, zijn eigen morele kompas én zijn eigen stamkroeg tegelijk.

En dan dat eten. Of beter gezegd: het volledige gebrek daaraan. Terwijl René een halve schnitzel naar binnen schuift en Genee zijn salade wegprikt, zit Johan erbij alsof hij uit protest tegen de moderne tijd is gestopt met voedselinname.
Het enige dieet dat hij volgt is het voedingsplan van oude bitterheid, nicotine en meningen. Volgens insiders leeft hij uitsluitend op sigarenrook, zure oprispingen en de tranen van de woke generatie.

Je zou kunnen zeggen dat hij zichzelf beschouwt als een soort wereldwonder. Alleen: dit wereldwonder rookt, bromt, beledigt, en doet dat met zoveel zelfvertrouwen dat je bijna zou vergeten dat het gewoon een man is die een beetje schuimbekkend op een stoel bij VI zit.

Hij is het standbeeld van zijn eigen gelijk. En de wind waait altijd in zijn richting.