Angela de Jong – de koningin van het knorren

Door Vince van Holstein

Als je het Hilversumse tv-landschap bekijkt als een dierentuin, dan is Angela de Jong zonder twijfel het nijlpaard dat op elke scheet reageert — zwaar, log en altijd chagrijnig aanwezig. Geen uitzending is veilig, geen presentator goed genoeg, geen grap grappig.
Zij is het morele kompas van de publieke omroep, al wijst dat kompas standaard naar: “ik vond het niks”.

Angela de Jong is de enige Nederlander die van een tv-recensie een landelijk debat weet te maken. Een programma is niet écht uitgezonden totdat Angela het heeft afgekeurd.
En haar vocabulaire? Denk aan: “onverantwoord”, “plat”, “cynisch”, “kwalijk”, “on-Nederlands”, en het altijd veilige “we moeten ons zorgen maken”.

Ze kijkt tv zoals een klimaatactivist naar een barbecue kijkt: met tegenzin, maar toch elke dag.

Haar favoriete hobby lijkt: huilen over VI, klagen over de kijkcijfers, en roepen dat het vroeger beter was. Ondertussen schuift ze zelf overal aan — van talkshow tot podcast — om te vertellen hoe verschrikkelijk het medialandschap is.
Angela is als iemand die in een snackbar werkt, maar elke dag zegt dat patat ongezond is.

Wat ze goed doet? Haar timing. Elke keer als Nederland even kan lachen om iets op tv, komt Angela om de hoek met een zuur oordeel en de sfeer van een Jehova bij een festival.
Noem één show die zij leuk vindt.
Precies. Zelfs Boer Zoekt Vrouw heeft ze inmiddels gesloopt — en dat is tv-veiligheid nummer één.

Kijk, iedereen mag een mening hebben. Maar Angela is een opinie-machine zonder rem. Ze heeft van het zuur zijn een verdienmodel gemaakt.
En weet je wat?
Ik gun het haar.

Maar ik gun Nederland ook weer eens een beetje lucht in het medialandschap.
Misschien moeten we Angela een jaar lang op Love Island zetten. Even detoxen van zuur, en dan kijken of ze nog weet wat plezier is.