(Bron: analyse Maurice de Hond)

De Eurobarometer wordt door de EU gepresenteerd als hét instrument om te meten hoe Europeanen denken over Brussel, de Unie en haar beleid. Wat het zou moeten zijn: een onafhankelijke thermometer van de publieke opinie.

Maar wat het in werkelijkheid is — zeker in Nederland — is een propagandamiddel, zorgvuldig ontworpen om één ding te produceren: positieve cijfers voor Brussel, ongeacht wat de bevolking werkelijk denkt.

Structureel onrepresentatief — en dat is geen toeval

Maurice de Hond wijst het al jaren aan: de steekproeven van de Eurobarometer in Nederland zijn chronisch scheefgetrokken. Niet een beetje, maar structureel.

Wie worden er oververtegenwoordigd?

• hoger opgeleiden,

• links-progressieve respondenten,

• fervente EU-aanhangers.

Precies de groepen die het meest positief zijn over de EU. Precies de mensen die Brussel graag naar voren schuift als “de Nederlander”.

En wie ontbreken opvallend vaak?

• praktijkschoolde Nederlanders,

• jongeren uit niet-stedelijke gebieden,

• mensen die sceptischer zijn over immigratie, klimaatbeleid of EU-bemoeienis,

• ondernemers,

• Nederlanders die geen tijd of zin hebben om EU-enquêtes in te vullen.

Het resultaat is dus volkomen voorspelbaar: een rapport waaruit blijkt dat Nederlanders “vertrouwen” hebben in de EU, “tevreden” zijn over de koers en “positief” staan tegenover verdere integratie.

Ja, als je een enquête vult met mensen die hetzelfde denken als Brussel, krijg je vanzelf applaus.
Dat heet geen onderzoek.
Dat heet volk opvoeden.

De schijn van wetenschap

De Eurobarometer verbergt deze vooringenomenheid achter dikke rapporten, tabellen en grafieken, alsof er een serieuze wetenschappelijke methode onder zit. Maar wetenschappelijk onderzoek valt of staat met één ding: representativiteit.

Als je dat niet hebt, heb je niets behalve politieke ruis.

Toch durft Brussel met droge ogen te beweren dat haar sample “representatief is voor de gehele bevolking”. Terwijl De Hond laat zien dat dit gewoon statistische onzin is:

• te veel universitair opgeleiden,

• te weinig praktisch opgeleiden,

• een duidelijke politieke bias.

En dat blijft jaar na jaar hetzelfde. Geen correctie. Geen aanscherping. Geen verbetering.
Waarom niet?
Omdat de huidige scheefheid precies levert wat men wil.

Misleiding als beleid

De Eurobarometer is inmiddels zo verknoopt met de Brusselse politiek dat het rapport niet alleen een peiling is, maar een rechtvaardiging voor beleid.

Als de EU nieuwe klimaatregels invoert, wijst men naar de Eurobarometer:
“De meeste Europeanen steunen dit.”

Als de EU nóg meer macht naar zich toetrekt, wordt dat verdedigd met dezelfde grafieken:
“Er is vertrouwen in de EU.”

Maar als de basis van je cijfers al krom is, kun je elk beleid recht praten.
Dat is precies het gevaar.

Dit is geen informeren van burgers.
Dit is manipuleren van de werkelijkheid.

De Nederlandse politiek doet vrolijk mee

Misschien nog erger dan Brussel zelf is dat de Nederlandse overheid deze misleidende cijfers klakkeloos overneemt. Ministers, kamerleden, beleidsmakers en media gebruiken de Eurobarometer alsof het een heilige tekst is.

Alsof niemand de analyses van De Hond kent.
Alsof niemand ziet hoe scheef de steekproeven zijn.
Alsof niemand opmerkt dat de “positieve lijn” nooit afwijkt, ongeacht hoe veel scepsis er op straat groeit.

Politici die geen contact meer hebben met de samenleving, verschuilen zich achter Europese grafiekjes. Dat is geen leiderschap — dat is lafheid.

De realiteit: groeiend wantrouwen, dalend draagvlak

Vraag het eens buiten de statistieken, buiten de seminars, buiten de beleidsbubbels:
Hoeveel Nederlanders vertrouwen écht op de EU?
Hoeveel Nederlanders vinden dat Brussel te veel macht heeft?
Hoeveel Nederlanders voelen zich vertegenwoordigd door Europese instellingen?

Iedereen die met echte mensen spreekt, weet het antwoord:
Het vertrouwen brokkelt af. Het draagvlak slinkt.

Maar dat zie je niet terug in de Eurobarometer.
Want die is gebouwd om optimisme te produceren — niet om waarheid te meten.

De kern van het probleem

De vraag is al lang niet meer of de Eurobarometer misleidend is.
Dat is glashelder.

De vraag is waarom dit wordt toegestaan.
Waarom Nederland dit accepteert.
Waarom de media dit blind doorplaatsen.
Waarom politici dit gebruiken als excuus voor beleid dat niemand gevraagd heeft.

De Eurobarometer is een politiek instrument, geen meetinstrument.
Een meetlat die altijd langer uitvalt als Brussel dat nodig heeft.

Hoe lang laten we dit toneelstuk nog doorgaan?

Zolang niemand in Den Haag dit durft te benoemen, blijft de Eurobarometer een glimmende façade waarachter Brussel haar eigen verhaal opschrijft — en de Nederlandse burger structureel verkeerd wordt weergegeven.

Maurice de Hond heeft het blootgelegd.
Nu is het aan ons om het eindelijk serieus te nemen.

Want een democratie die leeft op misleidende cijfers,
is geen democratie meer.

Het is een voorstelling.

En wij zijn er klaar mee.