Wierd Duk is een van de weinigen in de Nederlandse journalistiek die durft te zeggen wat anderen niet eens fluisteren. Dat is zijn kracht. Maar juist mensen met invloed verdienen soms ook een weerwoord — geen morele veroordeling, geen demonisering, maar gewoon een gezonde tegenstem. Want ook Wierd kan ernaast zitten.

Neem zijn veelgehoorde stelling: “Nederland moet weerbaarder worden.”

Daar is iedereen het mee eens, maar de vraag is: tegen wat precies? En wat betekent die weerbaarheid? Daar schuift Duk vaak iets te gemakkelijk overheen. Hij schetst een beeld van een land dat op instorten staat, waarin chaos al om de hoek ligt en alleen een harde terugslag ons nog kan redden. Maar dat is een frame — niet per se de realiteit.

Overdrijving als gevaar

Duk wijst terecht op problemen: migratie, veiligheid, polarisatie, een overheid die structureel faalt. Maar zijn analyse gaat vaak rechtstreeks van “het gaat niet goed” naar “het wordt binnenkort onhoudbaar.”

Daarmee lijkt hij te vergeten dat Nederland óók uitzonderlijk stabiel blijft vergeleken met de meeste landen in Europa. Criminaliteit is historisch laag. Onze instituties zijn beschadigd, maar functioneel. De samenleving is vermoeid, maar niet kapot.

De échte vraag is dus:

Zijn we onderweg naar de afgrond? Of kijken we alleen door de lens van iemand die vooral naar de foutlopende dossiers kijkt?

Wierd ziet veel, maar ziet hij alles?

Waar Wierd soms te snel conclusies trekt

Duk heeft een gave om onderbuikgevoelens te verwoorden die miljoenen Nederlanders herkennen — maar gevoelens zijn geen cijfers. Wanneer hij spreekt over maatschappelijke ontwrichting, doet hij dat vaak zonder de nuance die hij zelf altijd bij anderen mist.

Een voorbeeld: de cultuurclash-discussie.

Duk wijst voortdurend op botsende waarden, maar gaat voorbij aan het feit dat de overgrote meerderheid van mensen met migratieachtergrond gewoon meedraait, werkt, belasting betaalt en totaal niet zit te wachten op conflict. Door de extremen te blijven herhalen, ontstaat het beeld dat ze de meerderheid vormen. Dat is simpelweg niet zo.

Het gevaar van één perspectief

Wierd is goed in het benoemen van misstanden — maar hij laat soms te weinig ruimte voor alternatieve verklaringen. Zijn kritiek op elites, politici en instituten is vaak raak, maar het risico is dat zijn publiek gaat geloven dat élk probleem intentioneel wordt veroorzaakt door dezelfde groep mensen.

Dat is te makkelijk. Soms is het geen agenda. Soms is het gewoon incompetentie.

Weerbaarheid begint niet met angst

Als Nederland “weerbaar” moet worden, dan begint dat niet met bange burgers die denken dat morgen de samenleving omvalt.

Weerbaarheid betekent:

sterker bestuur

hardere aanpak van criminaliteit

herstelde grenzen

een gezonde nationale identiteit

Maar óók:

rust

realisme

en een volledig beeld van de waarheid, niet alleen de donkerste delen.

Wierd Duk levert een waardevolle bijdrage aan het publieke debat.

Maar zelfs mensen die vaak gelijk hebben, verdienen soms een check op hun gelijk. Niet om ze te ondermijnen, maar om het gesprek scherp te houden.

Want echte weerbaarheid begint met het lef om ook je eigen kamp te durven tegenspreken.