De stille islamisering van Nederland: hoe lang blijven we doen alsof het niet gebeurt?
Door De Nederlandse Beweging (DNB)
Slogan: Nuchter, rechtvaardig, Nederlands.
Er is één onderwerp waar de Nederlandse politiek al twintig jaar omheen draait alsof het een tikkende tijdbom is: islamisering. Niet migratie in het algemeen. Niet integratie. Nee — de groeiende invloed van de politieke islam op onze straten, scholen, wijken en overheidsinstellingen.
En telkens weer worden Nederlanders weggezet als “extreem” of “xenofoob” zodra ze deze ontwikkeling durven te benoemen.
Maar laat één ding duidelijk zijn:
Islamisering is geen complottheorie. Het is een meetbaar, zichtbaar, dagelijks proces.
En iedereen die ogen heeft, ziet het.
Een land dat zichzelf verliest — heel langzaam, maar heel zeker
In steeds meer Nederlandse steden wordt de Nederlandse taal niet meer standaard gesproken.
Wijken veranderen in enclaves waar de dominante cultuur niet meer Nederlands is.
Scholen worden gescheiden door religie.
In sportclubs mag de trainer opeens geen hand meer geven aan vrouwelijke ouders.
Artsen melden dat ze worden aangesproken op “haram” handelingen.
Docenten worden geïntimideerd wanneer ze vrijheid van meningsuiting bespreken.
Is dit het Nederland van onze ouders?
Nee.
Maar het wordt wél het Nederland van onze kinderen — tenzij we ingrijpen.
Wie het benoemt, wordt aangevallen
De grootste truc van dit hele proces is niet de islamisering zelf.
Het is dat je het niet mág benoemen.
De reflex is voorspelbaar:
“Het zijn incidenten.”
“Het is diversiteit.”
“Je bent extreemrechts.”
Maar extremisme is niet het probleem van wie het benoemt.
Het extremisme zit in de ideologie die in steeds meer wijken voet aan de grond krijgt:
Vrouwen minder waard
Homo’s zondig
Vrijheid van meningsuiting verboden
Religie boven wet
Kritiek strafbaar
Dit botst frontaal met het fundament van Nederland.
Daar hoeven we geen academicus voor te zijn.
De verantwoordelijkheid van de politiek — en haar totale falen
Het is de taak van de politiek om het land te beschermen.
Maar jarenlang koos Den Haag voor wegkijken.
Voor pleasen.
Voor “inclusiviteit” die neerkomt op het ondermijnen van onze eigen cultuur.
Ze zeiden:
“Integratie komt vanzelf.”
Maar integratie komt niet vanzelf.
Zeker niet als de aantallen te groot zijn.
Te snel.
En te geconcentreerd.
Nederland kan niet integreren als elke wijk verandert in een eigen eiland.
Wat DNB wél wil zeggen — luid en duidelijk
Waar anderen wegkijken, zegt De Nederlandse Beweging (DNB):
Genoeg.
Nederland hoeft zich niet aan te passen aan een religie.
Wie hier komt wonen, moet zich aanpassen aan Nederland.
Daarom pleit DNB voor:
1. Stop op immigratie uit niet-integrerende landen
Nederland moet weer bepalen wie binnenkomt — niet andersom.
2. Uitzetting van illegalen versnellen
Geen eindeloze procedures meer.
Geen 7 jaar verblijf voor het “humane” effect.
3. Sluiting van moskeeën met anti-democratische prediking
Sharia hoort niet thuis in Nederland. Punt.
4. Einde aan buitenlandse financiering van moskeeën
Qatar, Koeweit en Saudi-Arabië moeten geen invloed kopen in onze wijken.
5. Geen religieuze uitzonderingen meer
Niet op scholen, niet in de zorg, niet bij sportclubs.
Nederlandse regels zijn leidend.
6. Wijken beschermen tegen culturele kanteling
Geen concentratie van nieuwkomers die integratie onmogelijk maakt.
7. Onderwijs dat Nederlandse waarden actief verdedigt
Vrijheid, gelijkheid, democratie — zonder sorry te zeggen.
Nederland is geen grondgebied, maar een cultuur
Ons land is gebouwd op vrijheden die wereldwijd uniek zijn.
Vrijheid van meningsuiting.
Vrijheid om niet te geloven.
Gelijkheid van mannen en vrouwen.
Rechten voor LHBT’ers.
Democratie waar religie géén wet mag worden.
Deze waarden zijn niet vanzelfsprekend.
Ze zijn kwetsbaar.
En het is naïef — nee, het is gevaarlijk — om te doen alsof elke religie of cultuur deze waarden accepteert.
De hamvraag
Wat willen we dat Nederland over 20 jaar is?
Een land waar Nederlandse tradities verdwijnen om niemand te “offenderen”?
Een land met parallelle samenlevingen?
Wijken waar de politie niet meer durft in te grijpen?
Docenten die niet meer durven te onderwijzen?
Of een land dat zelfbewust, vrij en Nederlands blijft?
Dat is de keuze.
De Nederlandse Beweging (DNB) kiest.
Wij kiezen niet voor angst.
Niet voor wegkijken.
Niet voor knikken naar elke eis vanuit religieuze gevoeligheid.
Wij kiezen voor Nederland.
Voor vrijheid.
Voor onze cultuur.
Voor onze kinderen.
Nuchter, rechtvaardig, Nederlands.
DNB.
Reacties
No comments yet.