Column door Vince van Holstein

Terwijl er nog altijd Israëlische gijzelaars worden vastgehouden in Gaza, besluiten steeds meer Westerse landen om de Palestijnse staat te erkennen. Een historisch moment, wordt gezegd. Een stap naar vrede. Maar laten we eerlijk zijn: vrede bereik je niet door toe te geven aan geweld. Je bereikt het al helemaal niet door de facto een terreurorganisatie als Hamas te belonen.

Want laten we niet vergeten: Hamas is niet verslagen. Ze regeren nog steeds in Gaza met ijzeren vuist, gebruiken ziekenhuizen als schuilplaatsen, schieten raketten vanaf schoolpleinen en zetten hun eigen bevolking in als menselijk schild. En dit zijn de mensen namens wie “Palestina” zou moeten spreken?

Door Palestina nú te erkennen, legitimeer je een entiteit die terreur als strategie gebruikt. Het is alsof je na 9/11 besloot om Al-Qaida een zetel te geven in de VN. Absurd? Zeker. Maar precies wat er nu gebeurt.

Bovendien: hoe kunnen we praten over een tweestatenoplossing als één van de "staten" niet eens bereid is om de ander te erkennen? Israël bestaat al meer dan 75 jaar. Hamas wil Israël nog steeds van de kaart vegen. En toch vinden Europese leiders het gepast om deze club politieke legitimiteit te geven?

Het is niet alleen moreel failliet, het is ook strategisch dom. Je zet druk op Israël, juist op het moment dat het probeert zijn burgers te beschermen tegen terreur. Je negeert het leed van de families van de gijzelaars die nog steeds in angst leven. En je stuurt een gevaarlijk signaal de wereld in: wie genoeg geweld gebruikt, wordt uiteindelijk toch erkend.

Willen we werkelijk een nieuwe staat creëren waar terreur als onderhandelingstactiek werkt? Een staat die nu al onder de controle staat van een extremistische organisatie die geen vrede wil, maar vernietiging?

Vrede begint met principes. En een daarvan zou moeten zijn: géén beloning voor terreur.