Door Vince van Holstein

Ze roddelen niet. Ze onthullen. Ze speculeren niet. Ze “analyseren.” En ze cancelen niemand — ze doen gewoon aan karaktermoord met een glimlach. Jan Roos en Dennis Schouten, de Bonnie & Clyde van de juice-industrie. Alleen dan zonder vluchtauto, maar met een microfoon, een camera, en net iets te veel vrije tijd.

Jan Roos is eigenlijk drie mensen in één: de gefrustreerde journalist, de mislukte politicus en de man die op zondagmiddag nog steeds boos wordt op het NOS Journaal. Zijn politieke carrière was korter dan een aflevering van RoddelPraat, maar dat houdt hem niet tegen om bij elke rel het laatste woord te willen hebben. En als het aan Jan ligt, is dat woord vaak: "deugen." Of liever gezegd: wie er niet aan voldoet.

En dan is er Dennis. De man die ooit verslag deed van dorpsfeesten voor PowNed en nu een imperium bouwt op ex-televisiesterren, OnlyFans-lekkages en vermeende huiselijk geweld-zaken. Dennis wil serieus genomen worden, maar dan wel terwijl hij met één hand de kijkcijfers bijhoudt en met de andere een nieuw conflict op TikTok aanwakkert. Een soort Geert Wilders, maar dan met highlights en een tripod.

Samen vormen ze een duo dat nergens voor terugdeinst. Ze boksen tegen de media, vechten met BN’ers, en klimmen zelfs letterlijk de ring in tijdens dubieuze boksgala’s met ex-influencers en halve realityfiguren. Wie daar op af komt voor sport, komt voor de verkeerde redenen — maar eerlijk is eerlijk, het is wél vermakelijk. Twee mannen die liever hun reputatie opofferen dan hun podium. Het gevecht leek overigens op twee wandelende zoutzakken.

Wat RoddelPraat écht doet? Ze zijn een spiegel voor de hypocrisie in de media. Een lachspiegel, dat wel. Maar zelfs een krom beeld kan je laten nadenken. Of huilen. Of klikken — en daar draait het tenslotte allemaal om.

Dus voordat we hen wegzetten als sensatiezoekers: misschien zijn ze dat ook. Maar dan wel de enige die het zélf toegeven.