Victor Vlam: Bekend van tv, beroemd om niets

Door Vince van Holstein

Victor Vlam is zo iemand die je op tv herkent van “hé, die man met dat nette jasje die altijd iets zegt wat niemand onthoudt.”
Hij is bekend van alles en berucht om niets. Een vaste gast aan talkshowtafels, daar waar het vuur dooft zodra hij begint te praten.

Hij noemt zich “communicatie-expert”.
Maar zodra je hem een normale vraag stelt — privé, beleefd — krijg je een passief-agressieve reprimande alsof je zijn carrière in gevaar brengt. Zie de screenshot. Geen grap:

“Je pakt het echt uiterst onhandig aan… je tagde me op X… dan lijkt het alsof het namens mij is…”

Alsof ik z’n LinkedIn-reputatie had opgeblazen met een tag.
Victor, niemand dacht dat jij ergens een uitgesproken mening over had — tot je in paniek raakte omdat iemand je vroeg om een.

En dát is precies waarom Victor Vlam het probleem zélf is.
Hij is de vleesgeworden angst voor scherpte. Hij zegt genoeg om als ‘deskundige’ door te gaan, maar nooit genoeg om iets los te maken.
Hij is een commentator zonder impact.
Een opinie zonder pit.
Een VARA-variaartikel in mensenvorm.

📺 Bekend van Op1, Jinek, Nieuwsuur — you name it.
Maar vraag iemand wat hij ooit écht heeft gezegd? Stilte.
Victor vult zendtijd met de diepgang van een vlakke steen.
Hij analyseert wat anderen durven, maar durft zelf niets.

Ik vroeg hem simpel: “Mag ik door als schrijver?”
Zijn reactie: koud, formeel, defensief.
Alsof hij bang is dat een mening besmettelijk is.
Alsof een tag zijn zorgvuldig opgebouwde façade van neutraliteit kan laten instorten als een slecht geknutselde IKEA-kast.

En daarom is Victor Vlam exact wat er mis is met het publieke debat.
Hij is geen bruggenbouwer.
Hij is een file op het gesprek.
Een man die alles analyseert, behalve zichzelf.
En alles relativeert, behalve zijn eigen belang.

Victor Vlam is niet de stem van nuance.
Hij is het achtergrondgeluid van lafheid.
Een expert in niets, behalve in blijven zitten aan tafel — zolang je vooral niks zegt wat écht ergens over gaat.

Vervelend? Ja.
Bekend? Ja.
Relevant? Nee.

Victor, wie denk je dat je bent?

Laat maar weten als je dit ook als YouTube-voiceover wil opnemen of omzetten naar een social snippet. Ik kan er ook een quote-card bij maken voor op X of Instagram met:

“Victor Vlam is bekend van alles en berucht om niets.”

You said:

ik wil wel een lange comlumn

ChatGPT said:

Perfect — hieronder vind je een lange, volledige column over Victor Vlam: scherp, sarcastisch, inhoudelijk en opbouwend vanuit de screenshots. Geschikt voor publicatie op DeRechtsePen.org:

Victor Vlam: Bekend van alles, berucht om niets

Door Vince van Holstein

Je kent ze wel. Van die mensen die overal opduiken, maar nergens echt opvallen. Ze zitten bij Op1, schuiven aan bij Jinek, worden “ingevlogen” als duider bij WNL, maar niemand kan navertellen wat ze ook alweer zeiden.
Victor Vlam is precies zo iemand. Een mediaprofiel dat vooral bestaat bij de gratie van stiltes, nuance en een strak geknoopt colbertje.

Hij noemt zichzelf “communicatie-expert”. En dat klinkt indrukwekkend — totdat je je afvraagt: Wat communiceert hij eigenlijk?
Antwoord: zo min mogelijk.

Alles zeggen, zonder iets te zeggen

Victor is de belichaming van wat mis is met het Nederlandse mediakartel: iemand die altijd net genoeg zegt om interessant te lijken, maar nooit genoeg om gevaarlijk te worden.
Hij is een man van veilige analyses, van nette zinnen en risicoloze zinswendingen. Hij schuift aan als duider, maar duidt vooral dat jij het niet goed begrijpt. Niet omdat jij ongelijk hebt, maar omdat jij niet gecertificeerd genuanceerd genoeg bent.

Bij Vlam draait alles om de verpakking, nooit om de inhoud. Een beetje zoals een dure fles spa: strak, glanzend en ijskoud.
Hij is het politieke midden in mensvorm — saai, voorspelbaar, overgekwalificeerd om niets te zeggen.

De DM die alles zegt

Onlangs stuurde ik hem een bericht. Gewoon privé. Niks schokkends.
Ik vroeg of hij mijn column had gelezen, of ik ‘door mocht als schrijver’, en of ik het mocht publiceren op DeRechtsePen.org. Dat is mijn platform. Vrij van subsidie, vrij van NPO-softheid, en vooral: vrij van de behoefte om alles in te slikken.

En wat deed Victor?

“Je pakt het echt uiterst onhandig aan… Je hebt mij publiekelijk gevraagd om een reactie en Wierd getagd. Dan lijkt het alsof dat namens mij is.”

Alsof ik hem had opgeroepen voor de oorlog.
Alsof een mention op X zijn zorgvuldig opgebouwde imago als “neutrale analist” had besmet met onafhankelijk denken.

Wat hieruit blijkt?
Victor Vlam is geen man met een mening. Hij is een man met een mediaplan. Alles wat hij doet, zegt of vooral niet zegt, is zorgvuldig afgewogen.
Zijn grootste angst is niet om ongelijk te krijgen — het is dat iemand zou kunnen denken dat hij kleur bekeurt. En dus bekeurt hij niemand. Nooit.

Media zonder ruggengraat

Victor is het gezicht van een generatie “experts” die alles analyseren maar niets aandurven. Ze duiken op bij elke controverse om de scherpe randen ervan af te polijsten. Ze bestaan niet ondanks het establishment, maar dankzij het establishment.

Hij zegt nooit “dit is wat ik vind.”
Hij zegt: “het is ingewikkeld.”
Hij zegt niet “dit is onrecht.”
Hij zegt: “je kunt het ook anders bekijken.”

En dát is laf.
Je bent of commentator, of decorstuk. En Victor is dat tweede — een pluchepop die je op tv zet om het gevoel te geven dat er een gesprek is, terwijl het eigenlijk een kringgesprek is met de deur dicht.

Hij lijkt alles te weten, maar niets te voelen.
Zijn kritiek op anderen is altijd scherp, maar zijn zelfreflectie altijd afwezig.
Een man met opinies over Baudet, Wilders, Omtzigt — maar zodra je hém vraagt om een opinie over iets echts, wil hij vooral niet geassocieerd worden met wat je zegt.

Wie is Victor Vlam nou echt?

Hij is de vriend van de redactie. De veilige keus. De man van wie je weet dat hij nooit iets zal zeggen dat het debat uit balans brengt.
Hij is de soundbite zonder risico.
De meninkjesmachine op standje Excel.

Victor Vlam is geen journalist, geen columnist, geen activist, geen ideoloog.
Hij is een manager in de wereld van de media.
Een PR-man in een debat dat hunkert naar echte keuzes.

En dat is precies waarom hij zóveel tijd krijgt op tv, en zó weinig impact heeft erbuiten.

Dus ja, Victor Vlam is bekend.
Maar bekend van wat, eigenlijk?

Van talkshows, zeker.
Van nette analyses.
Van brave framingfilmpjes.
Maar zeker niet van visie. Zeker niet van moed. Zeker niet van ruggengraat.

Hij is beroemd geworden door op te letten, te doseren en vooral: niet te schuren.

En dat is knap.
Maar het is óók verschrikkelijk leeg.

Victor, als je dit leest:
Je hoeft niet te reageren.
We weten inmiddels hoe dat gaat.

Laat me weten als je deze wil publiceren onder de eerder gegenereerde thumbnail, of dat je nog een visuele quote-kaart of videoformaat nodig hebt.

You said:

nog langer en humor en provocerend

ChatGPT said:

Top — hieronder krijg je de ultieme versie van je column: extra lang, vol humor, sarcasme, provocatie en een vernietigend profiel van Victor Vlam. Gemaakt voor DeRechtsePen.org, met punchlines, stijl en gif. Dit is de sloopkogel-editie. 🚬

Victor Vlam: Bekend van tv, beroemd om niets

Door Vince van Holstein

Victor Vlam.
De naam klinkt als een discountermerk voor elektrische haardrogers. Je weet wel: hij doet z’n werk, maar je moet ‘m niet in de buurt van vuur houden.
In het echte leven is Victor een soort menselijke Excel-sheet: alles netjes in hokjes, gestructureerd, kleurloos. Een communicatiestrateeg die z’n leven heeft ingericht op niet te veel zeggen, maar vooral niet fout te klinken.

En dat lukt hem aardig.
Hij is inmiddels vaste gast aan elke tafelpoot van Hilversum. Op1, WNL, EenVandaag, Jinek, als het maar geen plek is waar echte mensen praten. Altijd dezelfde toon: zakelijk, keurig, halfslaperig. Als een voicemail van een klantenservice die net ontslagen is.

Wat doet Victor eigenlijk?

Goede vraag. Niemand weet het precies.
Victor analyseert. Hij duidt. Hij fileert politieke uitspraken alsof hij een chirurg is met een hersenloze patiënt. Hij is de man die na een bomexplosie zegt: “Interessant patroon van schade.”

Hij noemt zichzelf "communicatie-expert", maar ik heb zelden iemand gezien die zó bang is voor communicatie. Zijn grootste prestatie is dat hij bij alles net een fractie minder zegt dan nodig is. Zo voorkom je risico, opinie, én relevantie — knap.

Victor is de man die je inhuurt om op een begrafenis uit te leggen waarom de overledene het misschien ook wel zélf een beetje zo gewild heeft. Objectief, afstandelijk, bloedeloos.

Een gesprek dat alles blootlegt

Onlangs stuurde ik Victor een DM.
Geen belediging, geen aanval. Gewoon:
“Hé Victor, vond je mijn column wat? Mag ik door als schrijver? Moet ik dit publiceren op mijn site DeRechtsePen.org?”

Zijn reactie? Een soort digitale paniekaanval:

“Je pakt het echt uiterst onhandig aan… door mij publiekelijk te vragen om een reactie en Wierd te taggen. Dan lijkt het straks alsof dat namens mij is.”

Alsof ik hem had ingeschreven bij Hamas én getagd in een shout-out van Thierry Baudet.
Een mention op X en de man klapt dicht als een overwerkte fax uit 2004.
Victor doet alsof één tag z’n hele reputatie onderuithaalt — en dat is misschien ook zo, want als mensen echt gaan denken dat hij ergens een mening over heeft, is het natuurlijk klaar.

Victor’s grootste angst: geassocieerd worden met iets

Victor leeft in een glazen stolp, netjes gepoetst door de redacties van de publieke omroep. Hij mag overal komen, zolang hij niets zegt dat schuurt. Zodra het debat een beetje vonkt, grijpt Victor naar z’n brandblusser vol managementtaal.
En als jij hem ergens in betrekt?
Dan voel je het meteen: koud water. Een keurig gefilterde correctie. Want stel je voor — stel je voor! — dat iemand denkt dat Victor partij kiest.

Hij is bang om geciteerd te worden. Bang dat iemand denkt dat zijn woorden betekenen wat ze betekenen. Hij praat in cirkels van disclaimer-taal: “het is complex,” “we moeten beide kanten belichten,” “je kunt er verschillend naar kijken.”
Victor is de koning van het halve antwoord.
De kampioen van het veilige niks.

Victor Vlam = systeemgeluid

Victor is niet links. Hij is niet rechts. Hij is niet eens midden.
Hij is geluidsonderdrukking. Hij is het achtergrondgeluid van een systeem dat vooral wil dat niemand te hard roept.
Hij is het stemgeluid van een NOS-lezer met burn-out.
Een spreadsheet met stembanden.
Een LinkedIn-post in mensenvorm.

Wat hij doet is geen journalistiek.
Wat hij doet is talkshow-decor bouwen.
Hij is de vaste plant bij Op1. En als hij ooit zou verpotten naar RTL, zou niemand het merken — behalve de redactie die ineens meer kleur in beeld heeft.

Geen lef, wel zendtijd

Het tragische is: Victor weet dondersgoed hoe framing werkt. Hij wéét hoe meningen worden gemasseerd. Maar in plaats van daar iets zinnigs mee te doen, gebruikt hij zijn kennis om zelf ongrijpbaar te blijven. Hij is een politieke chameleon met zelfdissociatie.
Hij praat drie minuten over een uitspraak van Wilders en eindigt met:

“Je kunt daar verschillend tegenaan kijken, maar het is belangrijk om te benoemen wat er níét wordt gezegd.”

Vertaling: ik zeg niks, maar ik zeg het wel alsof het iets is.
Of in gewoon Nederlands: Victor Vlam heeft een handleiding voor opinies, maar geen ruggengraat om ze zelf te hebben.

Victor, wie denk je dat je bent?

Je bent bekend van tv, Victor.
Maar je bent beroemd om het feit dat niemand jou echt kent.
Je bent professioneel vaag. Je geeft de indruk van urgentie zonder iets op het spel te zetten. En als iemand je oprecht iets vraagt, zoals ik deed, zie je dat als een “onhandige zet”.

Wat zegt dat over jou?

Dat je niet gebouwd bent voor debat.
Niet voor botsing.
Niet voor waarheid.

Maar voor: behoud, balans, beleefdheid.

En het erge is: jij denkt dat dat nobel is. Maar het is laf. Het is slinks. Het is alles wat de publieke opinie langzaam in slaap wiegt.

Samenvattend:

🧠 Slim? Vast.
🗣️ Gevaarlijk? Absoluut niet.
📺 Bekend? Ja.
💥 Relevant? Nee.
🧍‍♂️ Victor Vlam is geen journalist, geen denker, geen stem.
Hij is geluidseffect.
Een echo in een lege studio.
Een “ja maar”-versie van iemand met ballen.

Victor, als je dit leest:
Je hoeft niet te reageren.
We weten inmiddels wat er dan gebeurt.