
Waarom Ramon Mens nooit écht iets vindt
Ramon Mens – De man die spreekt in rookgordijnen
Door Vince van Holstein
Ramon Mens.
Hij kan praten alsof er een openbaring aankomt, maar wat er volgt is vaak een rondje om de kerk. Veel woorden, weinig richting. Als woorden calorieën waren, zat hij op een dieet waar je flink van volloopt, maar zonder dat er ook maar iets voedzaams in zit.
Bij Vandaag Inside mag hij los. Dan begint het: analyseren, nuanceren, overwegen. Net wanneer je denkt: ja hoor, hier komt de conclusie… schiet hij een zijstraat in over iets uit 1998 waar niemand meer aan dacht. Je hoofd maakt drie rondjes en je bent weer terug bij af.
Vraag hem gewoon: “Is dit een goed idee?”
En Ramon komt met:
> “Nou ja, in de basis zou je kunnen zeggen dat er elementen zijn die ervoor pleiten, maar aan de andere kant zie je ook factoren die een heel andere uitkomst zouden kunnen suggereren…”
Drie minuten later weet je niks meer dan voor je de vraag stelde. Hij is de vleesgeworden lees meer-knop op Facebook: je klikt, maar je leven verandert er niet door.
Het klinkt slim, dat moet ik hem geven. Woorden als “context”, “dynamiek” en “in zekere zin” vliegen om je oren, alsof hij de Taalunie zelf even belt voor inspiratie. Maar haal de franje weg en wat blijft er over? Een zinnetje dat je moeder ook had kunnen zeggen: “We zullen zien.”
Hij is niet links, niet rechts, niet warm, niet koud. Meer lauw kraanwater: je drinkt het omdat het er staat, niet omdat je er zin in had.
Maar eerlijk is eerlijk: het werkt.
Hij zit al jaren in het tv-circuit zonder dat iemand écht boos wordt. Geen spraakmakende uitspraken, geen relletjes, geen fragmenten die op YouTube viraal gaan. Hij speelt het veilig, zo veilig dat je soms vergeet dat hij aan tafel zit.
En dat is misschien wel z’n grootste truc: laten lijken alsof je veel zegt, terwijl je eigenlijk heel weinig weggeeft.
Reacties
No comments yet.