Lale Gül – BN’er bij gebrek aan beter

Door Vince van Holstein

Er is in Hilversum een nieuwe wet: wie uit een streng islamitisch gezin komt en daarover durft te praten, krijgt een levenslang abonnement op talkshowstoelen. Lale Gül is het bewijs.

Ze schuift aan bij elke tafel waar een glas water en een cameraman in de buurt is. Waarom? Omdat redacties denken dat ze moed kunnen verwarren met inhoud.

Elke keer hetzelfde ritueel: vraag stellen, antwoord geven, klaar. Geen cijfers. Geen bronnen. Geen onverwachte invalshoek. Het is alsof je een taart bestelt en alleen het doosje krijgt.

Maar hé — “dapper” klinkt op tv beter dan “onderbouwd”.

Het wrange is: Lale kan wel meer zijn dan een anekdote, maar tv-makers willen dat niet. Ze willen het verhaal van het meisje dat losbrak van haar religieuze ketenen, want dat scoort in de kijkcijferboekjes.

Daarna mag ze over alles een mening hebben, zolang het maar snel, veilig en hapklaar is.

In feite is Lale Gül de ultieme Hilversum-trofee: ze bevestigt het beeld dat redacties graag willen laten zien — zonder dat iemand te veel vragen stelt over wat er nu écht wordt gezegd.

Dapper? Ja.

Onmisbaar? Nee.

Hooguit onvermijdelijk — zolang ze blijft rondgaan als het BN’er-cadeautje dat elk programma even mag uitpakken.