De wereld staat in brand – en wij lopen er met een jerrycan bij

Door Vince van Holstein

Er zijn van die jaren die je later terugziet in geschiedenisboeken, met het bijschrift: hier ging het mis. 2025 is zo’n jaar.

Oekraïne in oorlog. Gaza in puin. Amerika op het randje van een electorale meltdown. En Europa? Dat speelt stoelendans op een zinkend schip.

De lijst is eindeloos. De oorlog in Oekraïne sleept zich voort en vreet geld, energie en geduld op. In het Midden-Oosten vlamt het conflict op als een slecht geblust kampvuur. De Verenigde Staten zijn zo verdeeld dat zelfs Thanksgiving er tegenwoordig uitziet als een politiek debat.

En hier? Hier verdrinken we in crises. Woningnood, migratiestromen, torenhoge inflatie, klimaatpaniek, boerenprotesten — allemaal tegelijk. Alsof het universum dacht: laten we alle problemen eens stapelen, kijken wat er gebeurt.

Het probleem is niet dat er brand is. Het probleem is dat onze leiders geen brandweer zijn, maar pyromanen in maatpak. Ze gooien olie op het vuur met halfbakken beleid, symbolische maatregelen en eindeloze vergaderingen over procedures, terwijl de echte keuzes steeds worden uitgesteld.

We worden geregeerd door mensen die denken dat een crisis verdwijnt als je er een commissie op zet. Door politici die liever internationale applausjes scoren dan hun eigen land redden. Door bestuurders die nog liever een klimaattop bezoeken dan een voedselbank in hun eigen stad.

De wereld staat in brand. Niet omdat één vonk verkeerd viel, maar omdat de brandblussers allang zijn ingeruild voor persvoorlichters. En zolang we blijven stemmen op mensen die alleen kunnen praten, zal die brand nooit doven.