172 Nederlanders vast in Faro – en Transavia haalt z’n schouders op

Door Vince van Holstein

Je zou denken dat een luchtvaartmaatschappij alles op alles zet als er 172 Nederlanders vastzitten in het buitenland. Maar bij Transavia lijkt het motto: “Vlucht geannuleerd? Succes ermee.”

Drie keer.
Drie keer werden die mensen verteld dat ze eindelijk naar huis konden — en drie keer werd hun vlucht op het laatste moment geschrapt. Ondertussen slapen ze op de grond, krijgen ze half glaasje water alsof ze in een humanitair rampgebied zitten, en wordt een vrouw met MS aan haar lot overgelaten.

En dan het “compensatiebeleid”: €15 voucher voor eten. Vijf euro op dag twee. Vijf euro! Dat is nog geen airport-koffie. Ondertussen zegt Transavia doodleuk dat het “moeilijk” was om hotels te regelen vanwege het hoogseizoen. Alsof dat een excuus is om mensen letterlijk op de vloer te laten slapen.

Dit is geen overmacht. Dit is geen pech. Dit is organisatorische onkunde op topniveau.
En het ergste? Er volgt geen directe actie, geen crisisplan, geen noodcharter. Nee, alleen excuses in de media en de belofte dat “de communicatie beter kan”.

We leven in een land waar je voor elke scheet die verkeerd valt een commissie opricht, maar 172 gestrande Nederlanders kunnen gewoon wachten tot het Transavia goed uitkomt. Als dit een groep vluchtelingen was, stond er binnen een uur opvang, warme maaltijden en gratis vervoer klaar. Maar gewone Nederlanders? Zoek het lekker uit.

Het is precies dit soort arrogantie van bedrijven én het totale gebrek aan bescherming van eigen burgers dat mensen woedend maakt. Nederlanders verdienen beter dan een luchtvaartmaatschappij die je als bagage behandelt zodra er iets misgaat.