Tim Hofman doet altijd alsof hij de grote onthuller van misstanden is. De Robin Hood van de NPO. Maar wie goed kijkt, ziet iets anders: een man die alleen laat zien wat hem uitkomt. De rest van de waarheid? Die blijft achter in de montagekamer.

Kijk naar dat gedoe met Royalistic. In BOOS werd hij neergezet als de slechterik van het sprookje. Alles wat het verhaal wat genuanceerder had kunnen maken, werd gewoon weggelaten. Handig hoor, als je zelf bepaalt welke beelden de kijker te zien krijgt. Dan win je elke discussie.

Het is een vast trucje: knippen, plakken, de juiste muziek eronder, een paar huilmomentjes erin, en klaar is Tim. De kijker denkt: wauw, wat een held. Maar in werkelijkheid zie je maar de helft van het verhaal. En die helft is altijd precies wat Tim wil dat jij gelooft.

Royalistic liet later zelf zien dat er méér kanten aan zaten. Maar ja, dat past niet in het script. Want nuance is saai. En Tim verkoopt liever emotie dan eerlijkheid.

Misschien moet iemand BOOS zelf eens onder de loep nemen. Ongeknipt. Zonder soundtrack. Gewoon de feiten. Eens kijken of Tim dan nog steeds de grote held is – of gewoon een regisseur van zijn eigen moraalsoap.