Door Vince van Holstein

Wie vandaag naar Gaza kijkt, ziet bommen, rookwolken en eindeloze rijen gewonde of dode burgers. Maar wie denkt dat dit allemaal uit de lucht kwam vallen, heeft de geschiedenis niet gevolgd. De huidige oorlog is het resultaat van ruim 75 jaar strijd, verkeerde keuzes, en een bevolking die al generaties lang gevangen zit tussen politiek, geweld en machtsspelletjes.

Van bezetting tot blokkade

1948 – Israël wordt opgericht, honderdduizenden Palestijnen vluchten of worden verdreven.
1967 – Israël verovert Gaza op Egypte en houdt het onder militaire bezetting. Israëlische nederzettingen verrijzen midden in Palestijns gebied.
1987 – Hamas wordt opgericht tijdens de Eerste Intifada, een gewapende opstand tegen de bezetting. Hamas weigert het bestaansrecht van Israël te erkennen en kiest voor gewapend verzet.
2005 – Israël ontruimt zijn nederzettingen in Gaza, maar houdt de grenzen, lucht en zee volledig onder controle.
2007 – Hamas neemt na een interne machtsstrijd de volledige macht in Gaza over. Israël en Egypte sluiten de enclave hermetisch af. Wat volgt is een humanitaire ramp: meer dan 2 miljoen mensen opgesloten op 360 km², zonder perspectief.

De vicieuze cirkel van geweld

Sinds 2007 is er een voorspelbaar, dodelijk patroon: Hamas vuurt raketten → Israël reageert met luchtaanvallen → honderden burgerslachtoffers → internationale verontwaardiging → stilte… tot het weer escaleert.

Voor de Palestijnen in Gaza betekent dit een leven zonder vrijheid, zonder fatsoenlijke economie, zonder hoop. 80% is afhankelijk van hulp. Jongeren groeien op zonder ooit buiten Gaza te zijn geweest. En toch verwacht men dat dit volk rustig blijft toekijken.

Waarom Israël nu Gaza is binnengevallen

De directe aanleiding: 7 oktober 2023. Hamas lanceert de grootste aanval op Israël in zijn geschiedenis. Duizenden raketten, gewapende commando’s die Israëlische dorpen binnendringen, meer dan duizend doden en honderden gijzelaars. Voor Israël was dit een nationale nachtmerrie — en een politiek kantelpunt.

De reactie was hard en totaal: grootschalige luchtaanvallen, belegering, en uiteindelijk een grondoffensief. Officieel: om Hamas te vernietigen. In werkelijkheid: een militaire operatie in één van de dichtstbevolkte gebieden ter wereld, met onvermijdelijk massale burgerslachtoffers.

De echte verliezers

Politici aan beide kanten gebruiken het conflict voor hun eigen agenda. Hamas profileert zich als de enige ‘echte’ verzetskracht. Israëlische leiders gebruiken het om binnenlandse steun te behouden. Maar het zijn de gewone Palestijnen die de prijs betalen: kinderen die onder puin liggen, ziekenhuizen zonder stroom, families die alles verliezen.

Gaza is geen oorlogsspel. Het is een menselijke tragedie die al te lang genegeerd wordt. Zolang de wereld alleen reageert op de klap van de dag, en niet op de wortels van het probleem, zal elke wapenstilstand slechts de stilte zijn vóór de volgende explosie.