Wel een handdruk, maar geen bestand: Trump en Poetin spelen toneel in Alaska

Door Vince van Holstein

Daar stonden ze dan, als twee oude rocksterren die vergeten waren dat hun grootste hit al decennia geleden uit de Top 40 was verdwenen: Donald Trump en Vladimir Poetin, samen in Alaska. Trump had z’n rode loper uitgerold, Poetin had z’n beste pokerface meegenomen, en de wereld wachtte gespannen af of er een wonder zou gebeuren. Spoiler: nee dus.

We kregen een handdruk. Een stevige, met die typische Trump-grijns alsof hij net een Big Mac gratis had gekregen. En Poetin? Die keek alsof hij na afloop nog even een ijsbeer ging wurgen om te ontspannen. Maar verder? Geen akkoord, geen bestand, geen wereldvrede. Hooguit een paar mooie foto’s voor de geschiedenisboeken — en voor Trumps volgende campagnefolder.

Trump noemde het gesprek “zeer productief”. Dat is dezelfde man die zijn Trump University ook “zeer succesvol” noemde, dus je voelt hem al aankomen: productief betekent hier “we hebben een uur lang elkaars ego’s geaaid en daarna koffie gedronken.”

Poetin mompelde iets over “begrip” en “understanding”, maar dat is Russisch voor: ik blijf gewoon Oekraïne bombarderen tot iemand me tegenhoudt. En dat iemand, dat moet dan waarschijnlijk Oekraïne zelf zijn — want Trump had Zelensky niet eens uitgenodigd. “Er is geen deal totdat er een deal is,” zei Trump nog. Nou, bedankt Einstein.

Dus wat hebben we geleerd? Dat geopolitiek soms niet meer is dan een fotomoment met twee mannen die zichzelf graag zien schitteren. De oorlog gaat door, de bommen vallen nog steeds, en de enige echte winnaar was… de rode loperfabrikant uit Alaska.