Zeg dat je chirurg bent, en mensen luisteren ademloos.
Zeg dat je onderwijsassistent bent, en je krijgt:
“Oh leuk, een beetje helpen met knutselen en lezen toch?”

Nee dus. De onderwijsassistent is de stille kracht in het klaslokaal. De rem op chaos, de extra hand bij overvolle klassen, de redding als de leraar (weer) ziek is. Maar waardering? Structureel werk? Een fatsoenlijk salaris? Vergeet het maar.

Want in Den Haag regent het miljoenen voor “onderwijskwaliteit”, “digitale vernieuwing” en “meer leraren”. Maar voor de onderwijsassistent? Tijdelijke subsidie. Projectbasis. Flexcontract. Zolang er maar geen vaste plek aan tafel is. Laat staan op de loonlijst.

En het wrange is: we noemen ze onmisbaar, maar behandelen ze als bijzaak.

En dit geldt niet alleen voor hen. Ook schoonmakers, verzorgenden, kraamverzorgers en BOA’s worden pas zichtbaar als ze er niet zijn — en zelfs dan pas als het écht misgaat.

We riepen tijdens corona nog vol emotie: “Zij houden Nederland draaiende!”
En daarna?
Ging het applaus liggen. En het afknijpen weer door.

🖊️ Tijd voor herwaardering.
Voor de mensen die geen PowerPoint nodig hebben om verschil te maken.
Voor de mensen die elke dag gewoon doen wat nodig is.
Voor de onderwijsassistent.

Contact: vvhvalk@gmail.com